1992 yılında çalışma hayatına başladığımda ilk işyerim olmasındanmıdır bilmiyorum,oradaki dostlukların benim hayatımdaki yeri bir başkadır..
Araya mesafeler girince önce her Kayseri ziyaretinde uğranılan bu dostlar daha sonra telefon mesafelerine bıraktı kendini...
 Sonraları artık hayat meşakkatimi diyeyim yoksa başka birşeymi,ama asla unutmak diyemeyeceğim,seyrekleşen ama arasırada olsa büyük bir sıcaklıkla buluşulan telefon konuşmalarıyla süregeldi..

Bu ziyaretimde eski işyerime uğrayarak büyük bir sürpriz yaptım.Artık şirketin mali müdiresi olmuş arkadaşım Hülya..Şaşırdı,çok sevindi..Hadi daha büyük bir sürprizide beraber yapalım diyerek attı beni arabaya ve artık abim,babam gibi sevdiğim ve yaklaşıkta 15 yıldır görmediğim Yahya abim ve Ali ustamı ziyaret ettik.Ikiside şirketten ayrı bir fabrika kurmuş çalışıyorlardı.Hülya önceden telefon açıp "ikramınız bolmu?misafirim var yanımda,,dediğinde bu misafirin ben olduğumu tahmin edemediler tabii.
Kapıda beni gördüklerindeki şaşkınlığın ilk tepkileri aynen şöyleydi;"Nerden buldun bunuuu!,,..Çok özlemiştim onları..Ali ustam hala kızım diyordu bana,e 18 yaşındaydım ilk yanlarına başladığımda...Şimdi 38...
20 yıllık bir mazimiz vardı yani.
Vefakarlığın bu kadarı diyebildiler sadece..Olsun.Ben o samimiyeti kendilerinde,gözlerinde hissediyordum ya..Vaktim kısıtlıydı ama ayrılmak istemedik.
"Havva ta oralardan gelmiş,böyle olmaz,, dediler.Bu vesile ile Hülyalarda bir akşam buluşulmaya karar verildi.
Hülyacığım bir çerkez kızıdır.Zamanında ondan çerkezlerin katı kural ve adetlerinin detaylarını çok dinlemişimdir.Kendiside en son gördüğümde bekardı.Şimdi ise dünya tatlısı bir oğluşuyla mutlu bir anne.Eşi Kahramanmaraşlıymış.Asla çerkez biri dışında evlenmem diye tabuları vardı:))..Aşk herşeye kadirmiş:)
Dolayısıyla eşinin ellerinden çiğköfte yiycektik...Annemle gittik.Annesi Nesibe teyzenin o nur yüzü hala aynıydı.Bu kadarmı tatlı dilli olur bir insan?
Ya ailecek görüştüğümüz Yahya abimle Ali ustamın eşleri Leman ile Ayşe ablamla bağ evlerinde yediğimiz yağlamalarını hiç unutm
adığımı söylediğimde çok duygulandılar..Ama ben Leman ablamın bana söylediği "ama o zaman çok zayıftın Havvacım şimdi iyi şişmanlamışın,, dediğinde dumura uğrayışımın yüz ifadesine kahkahalarla gülmelerine,bir o kadarda ben güldüm..Doğru söylüyordu çünkü arada 15 kg kadar bir fark vardı:)Haksız değildi yani..





Harika bir çiğköfteydi.Tam Maraş usulü.Mesut bey'in ellerine sağlık.Soframızın muhabbetide bir o kadar güzeldi...Eşiminde aramızda olmasını çok istediler ama bunun birdahaki sefere  kesinlikle olacağının sözünü verdim.