28 Aralık 2012 Cuma

Erciyes'ten..

(Hala telefondan zorluklarla post atmak durumundayım)
Baba ocağında geçirilen harika bir 10 günün ardından onlardan ayrılmanın hüznü ile özleyip  ve özlenmiş olarak aileme kavuşmanın sevinci birbirine
karışmış durumda..
Tembelliktenmi yoksa rahatlıktanmı bilinmez ki ben bunu babamızın iş dönüşü zamansızlıktan dolayı yemek telaşını minimuma indirme çabası olarak görüyorum,hazır ve dışarda yemek olayının izlerini hissetmedim değil:))
10 gün tepe tepe kullanılan evin temizlik işlerininde alel acele dönüş akşamında yapılmış olduğuda gözümden kaçmadı:)
Olsun..Bana hiçbir olumsuzluk yansıtmadan kendilerini çok güzel idare etmişler ya,bu bana yettide arttı bile..Gelince eşim;Tatilimin nasıl geçtiğini,memnun kalıp kalmadığımı sorduğunda,söylediğim ilk şey;"Sen olmasan bu tatili nasıl yapardım ben?" oldu.
Tatilimin güzelliği bir yana,bana bunu hiç tereddütsüz imkan veren eşime ve çocuklarıma sonsuz teşekkürü bir  borç bilirim:)
Ve ben..
10 gün baba ocağında aile saadeti yaşamanın dışında hiç görmediğim kadar eski dost(ama eskimemiş olan dostluklarımız),akraba ve yer gördüm diyebilirim...Ne kadar özlüyorum ben buraları..Benmi öyleyim yoksa herkeslerdemi var bu duygu bilemiyorum..Yani ilkokuluma kadar gittim,sınıfıma kadar çıktım düşünün.
Eski mahallemizi kardeşimle sokak sokak gezdik.Yok şu duvardan atlardık,yok şu evde falancalar otururdu,evimizdeki dış boya hala babamın yaptığı boyayla duruyor ona bile baktık:)..Okul yolu..Anılar..Bir bir geçti gözümün önünden..




Annemlerin yazlık evine gittik bir hafta sonu.Sac sobasında güzellikler hazırladılar.Biraz üşüyerek,biraz ısınarak keyfini çıkardık.Arasıra sobaya odun atıp yanmasını ve üzerinde demlenen çayı yudumlamanın tadını anlatmama gerek yok sanırım..




20 derecelerde seyreden sıcaklıklardan kar yağmış Erciyes'i ziyaret etmeden olurmu?Üşümeden gelmek olurmu?Kara basmadan gelmek olurmu?



Yani Erciyes'in olmazsa olmazı sucuk ekmek yemeden?
Olmaaaz...

Devamı yakında...Sevgiyle kalın..







11 Aralık 2012 Salı

Ben gider!

Nihayet işyerimiz bir süreliğine tatile girdi.Dolayısıyla bizlerede zorunlu yıllık izinlerimizi tamamen verdiler.Bu demektirki yaza iznimiz kalmadı:(
Artık yaza nasıl bir çözüm yolu bulunur bilemiyorum.
Fırsat bu fırsat memlekete rutin kış kaçamağımı yapmak için kaçıyorum dostlar.
Erciyes'in ayazını her kış yemezsem olmaz:)
Kuzular babalarına emanet,hepsi Allah'a emanet..
Cuma günü yola çıkıyorum.
Ben nedense seviyorum ara sıra böyle yalnız tatilleri.Birazda geride kalanların büyümüş ve emin ellerde oluşundan mütevellit yetişkin annesi olmanın rahatlığını yaşamanın hazzı bir başka oluyormuş.
Dönüşümde güzel postlarla sizleri selamlayacağım.Hep aklımda fikrimde olacaksınız...

Bekle beni Kayseri!
6 Aralık 2012 Perşembe

Kaldım öylece..

Öyle özlüyorumki burayı ama şu bilgisayarsızlık bende resimleme ve yazma hevesini kırıyor dostlar.
Son bir hafta diyoruz artık işyerinde ve daha sonra bizim uzunca iş sömestrimiz başlIyor:)
Bu arada harf hatalarımı mazur görün dostlarım çünkü telefonla düzeltmeyi bile henüz beceremiyorum:)E teknoloji fakiri bu arkadaşınızıda artık hoşgörUrsünüz:)
Evet aralık ayından şubat ayına kadar uzunca bir tatil yapacağız gibi.
Ben bunun yaklaşık bir haftasını Kayseride ailemin yanında geçirmeyi düşünüyorum kısmet olursa:)
Bu aralar koşturmadayım çünkü birkaç günlüğüne evin hem annesi hem babası konumundayım:)
Eşimde yıl sonuna kadar kullanması gereken iznini kullanıp Istanbul'a yeğeni Bahadırın yanına ışınlanıp (benim zorumla biraz) bir değişiklik yapmak isteyince biz 3 hatun evde ev direğinden yoksun bir halde hayatımIzı idame ettiriyoruz:)
Böyle birkaç günlük ayrılıklar bazen bana ve onada iyi geliyor sanki.
Babamız sanki okyanusötesine yolculuk edecekmiş gibi duygusaldı gitmeden önce..:)
Çok sık arayıp rahatsız etmeme konusunda kendi kendime söz versemde farkına vardımki ben yine günde 3 posta arıyorum:)

Ve şu an farkediyorumki fotoğraf depolama alanım dolmuş.Eh..eşimi beklemekten başka çarem yok.Yoksa sizinle bugün kadın kolları olarka pişirdiğimiz aşurenin görüntüsünü paylaşacaktım..Ev reissiz olurmu?Olmazmış...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

instagramdayım..

Ben'ce...

Fotoğrafım
Limon çiçekleri
Antalya, Türkiye
Yaşamımızın sınırlarını hayaller belirler.Hayallerin genişliği,yaşamın sınırlarını aşsada bazen,limon çiçeklerinin o dayanılmaz ilhamı kendini buralara atmış durumda.O kokuyu ömrünüzde birkez olsun hissetmeniz dileğiyle...
Profilimin tamamını görüntüle

Google Website Translator

İzleyiciler

Facebook'tayım.

Nereden böyle?

Misafir olduklarım

Sayfalar

Blogger tarafından desteklenmektedir.

Sponsors