Pazar günü 10 saatlik yolculuktan sonra bu kadar yol yetmedi gibi birde annemin köyünde ailece yada daha doğru bir deyimle sülalece tasarlanan ve benim gelmeme denk getirilip organize edilen pikniğe tüm yorgunluğuma rağmen hayır diyemedim.Herkesi birarada görmek ve hasret gidermek için güzel bir fırsattı.Zaten bu piknikönceden ayarlanmıştı.Dayım bana telefonda'' hiç anlamam pazar günü geliyorsun ''dediğinde aslında çokta sevinmiştim.Otobüsten inip evde annemlerle 1 saat durup direksiyon başına geçtim ve bir 90 km yol daha gittim.Çok yorulmuştum ama çok güzeldi.Teyzeler,kuzenler,enişteler ve dayımla birlikte sanki kutlama yapıyormuşçasına eğlendik.Ne kadarda özlemişim şu benim dünyamdan soyut ,bu birliktelikleri..

Kuzen Kürşad nargile keyfinde...



..Canım dayım..

Bu şekerleme çok iyi geldi...Hamak için teşekkürler dayıcım...

Közlenmiş sarmısakları doğramak bana kaldı...

annemmm...

Maç yapacağız dediler.Maç öncesi takımı yedeklerle birlikte görüntüleyelim dedik:))


Teyzemle 2 kişi bir kaleyi zor tuttuk ama ben kaleci olmak istemiyoruuum...

Netekim oyuncu olarak,görüldüğü üzere, eski futbolcu olan dayımı güzel bir çalımla yere sermiş bulunmaktayım:)


Dayımda acısını çıkardı..

Taze nohutun tadını çok özlemiştim..

Övünmek gibi olmasınama çiğköftemi pek beğenir herkes.Artık her gittiğim yerde bir çiğköfte yapıyorum.Malzemeleri benim için çok önemli olduğundan kendi ellerimle aldığım isotu,bulguru ve diğer malzemeleri nerdeyse yanımda gezdiriyorum.:)Yoksa mümkünatı yok beğenmiyorum ve olmuyor...Dönüş akşamında istekler olmadan ben zaten gelenekselleştirdiğim köfteyi yaptım...Tarifi isteyen olursa yazmaya hazırım..