Allah'tan bugün öğleden sonra işyerinde grup yok,bu güzel havada çocuklarla hep birlikte güzel bir gezinti yapalım demiştim.Eve geldiğimde Yaren aşağıda,basketbol çalışmasına gitmek için hazırlanmış bisikletle akrobatik hareketler yapıyor,coşmuş!Artık gideceğiz bırak bisikleti ve bekle dedim ama beni dinlemeyip 100 metre daha gidip geleceği konusunda ısrar edince o kısacık mesafede sanki birşey olacağını hissettim ve balkondan ısrarlı bir ''hayır!yapma kızım,, diye bağırmama rağmen dinlemeyip devam etti.Arkamı dönüp içeri girdiğimde çalan acı zil ''evet kesinlikle birşey oldu''diyordu bana..Kapıyı açtığımda Yaren'in kanlar içindeki kolu ve bacağını görünce her anne gibi''biliyordum!''diye bağırdım.ağlayarak''evet anne söylemiştin ama ben seni dinlemedim,özür dileriiim!,,diye ağlayan kızıma diyecek hiçbirşey yoktu artık.Acile götürüp yaralarını sardırmaktan başka.Düşmüştü ve kolu bacağı çok kötü yaralanmıştı..Evde kayan sargılarını babası düzeltirken acısı hafiflemiş gülümsüyordu bile hınzır hınzır...


bedirhan gökçe-yar olamadın